ADOPTION

Adoption means बाळ किंवा छोटे मूल दत्तक घेणे. या गोष्टीला सहसा कोणी तयार होत नाही. म्हणजे बरेच लोक घेतात दत्तक पण सामान्यपणे मराठी लोक तयार होत नाही दत्तक घेण्यासाठी.

माझ्या नातेवाईकांमध्ये आणि बऱ्याच फ्रेंड्सरेकल मधे सुध्दा मूल नसण्याचे प्रमाण जास्त आहे. पण तरीही ही लोक अनाथाश्रमातून मूल दत्तक घेण्यास तयार नसतात. कारण बरेच वेळा emotional असते आणि प्रॅक्टिकल नाहीत. मला खरच कळत नाही की का लोक दत्तक घ्यायला तयार नसतात? ते जर रक्ताचे कारण असेल तर मात्र ते विचित्र वाटते. आपल्या सगळ्यांचे रक्त लाल रंगाचे असते. आणि कोणत्याही तर्क मांडण्याआधी त्या बाळाचा काय दोष? हा सुद्धा विचार करायला हवा ना?

मी काही उदाहरण सांगते.

माझ्या पापांचे एक मित्र होते. त्यांना 13 वर्ष मूल नव्हते. नंतर एक बाळ झाले पण तेही जेमतेम 5 वर्ष जगले. पण या दाम्पत्यानि बाळ दत्तक घेतले नाही. घरची श्रीमंती सुध्दा होती. माझा मुद्दा एवढाच की एखाद्या बाळाचं आयुष्य छान असते.

माझी एक फ्रेंड सुध्दा आहे. तिच्या लग्नाला तर 20 वर्ष झाली पण एकदाही तिला मूल दत्तक घेण्याची इच्छा झाली नाही. मी बरेच वेळा suggestions दिले पण तिची कारणे हीच कोणाचे रक्तं असेल?

माणसाची नियत चांगली हवी आणि पुण्य करायला पण हिम्मत लागते. मला 3 मुली आहेत. जर फक्त एक मूल असते तर मी नक्कीच दत्तक घेणार होते.

Kristin हे एक इंस्टाग्राम चे account आहे. हि स्त्री मूळची अमेरिकन पण तिला स्वतःच्या 3 मुली असून पण तिने एका अपंग मुलीला दत्तक घेतले. ऑपरेशन करून तिला नवीन पाय बसवले आणि तिला एक Happy Life दिली. खरच खूप छान वाटतं ते बघून.

तुमचं काय मत आहे? जर घरची financial condition चांगली असेल तर दत्तक जरूर घ्यावे. ह्या मुलांना सुद्धा education and good Life जगण्याचा हक्क आहे.

Disclaimer: Each parent is unique and have different way of thinking. This is my opinion. 

But for the sake of Kids future if we parent do such good deeds it will definitely change someone's life.

-------------------

This post is a part of Blogchatter Half Marathon 2025 

-----------------------

Let's connect ☺️ 

Memory Flies on Social Media 

Instagram 

Facebook 

-------------------

SUNSET FROM MY BALCONY

Writing is the only thing that keeps me happy. And it's almost been 8 to 9 months; I didn't open my Blogger dashboard. 

When I saw this #blogchatterhalfmarathon activity, I decided to participate. Just want to give it a try because I wanted to get back to my writing journey. And here I am completing my 9th post by using a prompt. Thank you, Blogchatter.

Prompt: Look out of the window. Which things fascinate you and why?

One of the most beautiful and fascinating sights from my balcony is SUNSET. It is filled with orange color. It paints the cloud almost in lightish orange, and I saw it every evening with my twin kiddos.

My twin toddlers are very curious. They are constantly asking me, "Ata andhar ka jhala?" Why is there a blackout?

So I have to show them this sunset. Sun is saying goodbye to us and going to his home to meet his mummy. Again in the morning he will come to say good morning to us. And so watching sunset daily is an interesting activity for us as a family.

My favorite evening spot is sitting on the balcony with a cup of tea and a sunset. Many times I tried to capture the scenes, but it didn't capture the way we saw it.

I saw the sunrise at Kanyakumari, and that was blissful. Now I am blessed to watch the sunset daily right in front of me. But this time watching the sunset with the twin kiddos' perspective is different and vibrant.

I am really greatful for this. 

Question of the day 

Have you watched the sunset patiently? Do you like to watch sunrise or sunset?

------------------

This post is a part of Blogchatter Half Marathon 2025 

-----------------------

Let's connect ☺️ 

Memory Flies on Social Media 

Instagram 

Facebook 

-------------------------------------------

GREY HAIR

Grey hair is one of the beauty that we achieve after a certain age. My sister had grey hair when she was in 8th grade, and then she used to keep it like that only. After marriage she started to color it. I am having my first grey hair after crossing age 35. And feel yeaaa...a new beginning will start now.

Anyways, the topic of the blog post is how do you feel having grey hair?Actually, I don't feel weird. Yes, there are some people, friends, who stare at your grey hair and ask constantly, "You don't dye?"

I am lazy, or you can say I don't feel like dyeing it. Unless it is a marriage ceremony or any other family program. Mr. Husband and every elder one in my family called me and asked to dye my hair. And without opposing, I choose to die. Because there is no point in debating.

I love my grey hair too. It is a sign of a grown and mature person. 🤫 (Not all grown-ups are mature.)

But my in-law's, my father and mostly elderly people in my family all used to dye hair in a whole black patch. And I feel that weird. Okay. When you dye your hair, you look young, and your face structure glows. Agreed.

But,

Still, I don't feel like dying. I kept it as is.

I am a busy mom, and my hands are always full. But I like my grey hair. And also I like the way it looks. I am accepting the fact of my body. And I feel I look beautiful too.

So now tell me, do you like your grey hair? How do you feel it?

----------------

This post is a part of Blogchatter Half Marathon 2025 

-----------------------

Let's connect ☺️ 

Memory Flies on Social Media 

Instagram 

Facebook 

-----------------------

जावई : अवघड जागेचे दुखणे

 जावई : अवघड जागेचे दुखणे 😆

ही म्हण मला आता समजायला लागली. खरंच ना, जावई हा प्राणी इतका विचित्र का असतो ?

मला तीन मुली आहेत तर स्वाभाविकच मला जावई असणार, hope की ते चांगले असतील ( means good human being) 🤞

बरं, या टॉपिक वर लिहायचा मुद्दा म्हणजे जावई या प्राण्याबद्दल असणारे कोडे. फ्रेंड circle आणि घरच्या siblings ना बघून हा लेख लिहिते. कदचित जावई हा प्राणी या प्रश्नांचे उत्तर देइल. नाहीं मुळात मला, उत्तरे नकोच आहेत पण एक प्रयत्न त्यांची मानसिकता सुधारण्याचा.

बरं, जावई या प्राण्याला इगो असा भयंकर असतो, का बरे? जॉब, फॅमिली, social status ani पैसा ! अरे हे सगळे बघूनच तर आमच्या आई वडिलांनी आमचे लग्न तुमच्यासोबत लावले. ते नसते तर लग्न झालेच नसते. हि गोष्ट तुम्ही लोक का विसरतात?

नवीन लग्न झालेल्या मुलीचा specially जावयाचा पाहुणचार तर खूपच भारी असतो. कारण parent's ना आपल्या मुलीची काळजी असते म्हणून.

यानंतर ही बरेच वेळा काळजीपोटी, आणि तिचा संसार टिकावा यासाठी तिचे आई वडील किती तरी गोष्टी डोळ्याआड करतात. इग्नोर करतात. पण खरंच या गोष्टीचा जावई या प्राण्याला अंदाज तरी असतो का ?

जावई हा प्राणी कसा आहे हे actually baby झाल्यानंतर कळते. तो पर्यंत सगळं छान असते. पण जेव्हा मूल जन्माला येते तेव्हा मात्र आई आणि बाबा या दोघांचा खरा स्वभाव कळतो. आणि सगळ्यात महत्वाची गोष्ट म्हणजे तुम्हाला तुमच्या आई वडिलांनी कसे संस्कार दिले हे ही दिसून येते.

पाहिजे तसे घालून पाडून बोलणे, घर सोडून जा, शिवीगाळ करणे, हात उचलणे, स्वतः बायकोला पोसतो याची जाणीव करून देणे आणि बऱ्याच गोष्ठी समोर येतात. मुळात डोमेस्टिक violence सुरू होतो. अगदी दोघे नवरा बायको वर्किंग असले तरीही.

का ?

काय गरज पडते?

एकदा इगो बाजूला ठेवून नीट बोलून बघावे.

काय गरज पडते मोठ्या माणसानं या सगळया गोष्टीत सहभागी करायची? आणि मुळात divorce हे हत्यार जावई या प्राण्याचे आई वडील का वापरतात?

या सगळया गोष्टी अजूनही समजत नाही. प्रत्येक बायको या सगळया त्रासातून जाते. बायको तुमची, तुमच्या मुलांची आई तरीही इतक्या लेवल पर्यंत नाते का जाते?

खरंच जर जावई प्राणी हे वाचत असेल तर नक्कीच सांगा, का तुम्ही असे वागता?

---------------------------

Disclaimer: Out of 100, there are 70% cases are like this.  This post is for that people. 

-----------------------------

This post is a part of Blogchatter Half Marathon 2025 

-----------------------

Let's connect ☺️ 

Memory Flies on Social Media 

Instagram 

Facebook 

---------------